14 Ιανουαρίου 2022 – 9 Απριλίου 2022

Τέσσερις θερμοστάτες παρακολουθούν τη θερμοκρασία στο χώρο και αφηγούνται ιστορίες καθώς αναρωτιούνται επανειλημμένα: πώς θα επιβιώσω; Ο τόνος της αφήγησης αλλάζει ανάλογα με τη ζέστη και την υγρασία γύρω τους. Γίνονται πιο δύσπιστοι, μανιακοί, καταστροφικοί ή αλτρουιστές σε σχέση με το περιβάλλον τους. Αλλάζουν χρώμα καθώς οι επιφάνειές τους γίνονται πιο ζεστές ή πιο ψυχρές.

Κάποτε, επικρατούσε η θεωρία ότι κάθε σώμα αποτελείται από ένα μοναδικό μείγμα τεσσάρων κυρίαρχων χυμών: αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή και μαύρη χολή. Κάθε μία από αυτές τις ουσίες “συνδεόταν” με διάφορα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τον καιρό, την εποχή, το χρώμα και την προσωπικότητα. Οι άνθρωποι μπορούσαν να ανήκουν σε μια από τις 4 ομάδες – αιματώδεις, χολερικοί, φλεγματικοί ή μελαγχολικοί. Οι χυμοί και αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ζουν στο υπογάστριο των προβλέψεων, των ταξινομήσεων και κάθε κοινοτοπίας.

Τέσσερις φανοστάτες κρέμονται πάνω από τον χώρο, με ενσωματωμένα κομμάτια από εσωτερικά όργανα για φακούς. Το βίντεο φωτίζει τα εντόσθια. Κάτι αναγνωρίσιμο θα αναδυθεί κατά τη διάρκεια της ανάμιξης των χρωμάτων και των θολών εικόνων πριν εξαφανιστούν ξανά στη ροή της διαδικασίας.

Μία από τις πρώτες μορφές πρόβλεψης για το μέλλον ήταν η εξέταση των σπλάχνων ενός θυσιασμένου ζώου, μελετώντας τα εντόσθιά του για σχήματα πάνω στα οποία θα βασίζονταν οι αποφάσεις. Ακριβώς όπως οι συνωμοσίες πηγάζουν από συμπτώσεις τυχαίων γεγονότων, έτσι και τα εντόσθια έγιναν τρόποι κατανόησης και αφομοίωσης του παρόντος, υποδεικνύοντας ποιο μέλλον θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Υπάρχει ένα σφύριγμα που ακολουθεί τις μεταπτώσεις στη διάθεση αυτών των μηχανών.

Από τους 14°C έως τους 30°C, οι υγροί κρύσταλλοι υφίστανται μία σταδιακή αλλαγή χρώματος από μαύρο σε καφέ, κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε και μοβ. Πάνω και κάτω από αυτές τις εσωτερικές θερμοκρασίες, το φάσμα είναι λιγότερο σταθερό.

Μερικές φορές, η γλώσσα των θερμοστατών φαίνεται να σπάει. Κάποιος διάβασε κάποτε, «Ο Καθρέφτης είναι μηχανή, ο Ήλιος είναι χολή».

Ο Cooper Jacoby (γεν. 1989, Πρίνστον, Νιου Τζέρσι) είναι Αμερικανός καλλιτέχνης, ζει και εργάζεται στο Μαϊάμι και είναι κάτοχος BFA από το Bard College της Νέας Υόρκης. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις σε διάφορες γκαλερί και ιδρύματα όπως: Central Fine, Μαϊάμι (2020); High Art, Παρίσι (2018); Swiss Institute, Luma Westbau, Ζυρίχη (2017); Freedman Fitzpatrick, Λος Άντζελες (2017); Staatliche Kunsthalle Baden-Baden, Μπάντεν-Μπάντεν (2016); Mathew, Βερολίνο (2016), κ.α. Έχει πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις όπως: FRAC Ile-de-France, Παρίσι (2019); Villa Datris, l’Isle-Sur-La-Sorgue (2019); Room East, Νέα Υόρκη (2016); KW Institute for Contemporary Art, Βερολίνο (2015); Neuer Aachener Kunstverein (2015); White Flag Projects, Σαιντ Λούις (2015), κ.α. Είναι κάτοχος του Kunststiftung Northern Rhine-Westfalia Art Prize το 2014 και του Bard College Sol Lewitt Studio Art Award τον Ιούνιο του 2011. Θα συμμετάσχει στην ομαδική έκθεση, Lifes, στο Hammer Museum του Λος Άντζελες, με επιμελητή τον Aram Moshayedi, έναρξη έκθεσης 13 Φεβρουαρίου 2022.